Gedicht van de maand door Erna Kagenaar: ‘Lentekriebelig’.

Het is lente! Hoewel er, terwijl ik dit schrijf, in weertype nog niet veel van te merken is, zijn er genoeg kriebels ontstaan. Daarover later, als we groot genoeg zijn.

Wanneer zijn we groot? Groots, dat waren wel de uitslagen van de verkiezingen. Ook Noordwijk heeft de drie B’s, in meerderheid gestemd, op de voet gevolgd door de VVD. Op LinkedIn schreef iemand: ‘BBB, is dat het nieuwe feminisme in een boerenjurk?’ Ik vind daar wat van. Een oordeel is snel geveld. Kortzichtigheid laat weinig ruimte over. De politiek maakt gemoederen los, de wijzende vingertjes naar elkaar, waarin samenwerking geen ‘kinderspel ’blijkt.

Wat ook de gemoederen in ons landje losmaakte, was de ‘week van de lentekriebels’, het nationale project voor basis- en speciaal onderwijs, over relationele, seksuele vorming. Er is een ware explosie ontstaan over de inhoud van het lesmateriaal.

‘Later als we groot zijn ’is mijlenver verwijderd, van ‘vroeger toen wij nog klein waren.’ Een zee van tijd zit daartussen, een zee met hoge golven in overspoelende informatie, die wij vroeger, als kind niet hebben meegekregen en toch ook groot zijn geworden.

‘De bloemetjes en de bijtjes’, oké, dat is echt antiek en eigenlijk ook nietszeggend. Wat heeft dat nu met kriebels in je buik te maken, die je voor het eerst voelt in je jonge leven en grote indruk maakt. Seksualiteit mag best een onderwerp zijn om kinderen bewust te maken. Vooral met de bedoeling dat ze begrijpen, dat hun lijf helemaal van henzelf is, en zij, en niemand anders, daar de regie over mag hebben.

‘1 april, kikker in je bil, die er nooit meer uit wil’, zongen we vroeger. Ik stel me zo voor dat dit, in de tijd van nu, de gemoederen tot aan de dierenbescherming kan losmaken. Het is verwarrend en we maken het allemaal zo ingewikkeld. Kinderen MOETEN zo wereldwijs zijn, zo alleswetend en overheersend beschermend. Dus, geven we zo snel mogelijk alle ‘volwassen ’informatie aan ze door. Dan weten ze tenminste, wat wel- en vooral niet kan. Maar, moet dit letterlijk en feitelijk aan een kind van 6 jaar, worden uitgelegd? Zijn ze überhaupt al bezig met details? Zijn we niet, zoals met alles, veel te veel bezig met ‘volwassen’ inprenting?

Er is tijd voor ontwikkeling en er mag ruimte zijn voor ieder kind, om in eigen tempo te groeien. We beslissen al zoveel. Ze worden er beslist niet beter van, als eigen creativiteit en ondervinden, op voorhand collectief wordt ingevuld met bepaalde ontwikkelingsvaardigheden.

Lentekriebels, laten we toch maar even bij de bloemetjes blijven in associatie met ons mooie dorp, de bloeiende bollenvelden, het strand en de duinen.

De creativiteit die zich laat zien in de kunst, dat tot 21 augustus de transities in de wereld, waar mens en natuur op reageren, de geest doet prikkelen in fantasie. Laten we maar niet te moeilijk doen, het is al ingewikkeld genoeg. De Biënnale, is daar een uitermate goed voorbeeld van, in woordkeus dan.

Ik krijg er de kriebels van, en u?

Een bloem ontluikt, de één, wat sneller als de ander
Toch staan ze samen, naast elkaar in het veld
Samen vormen ze een front, waar niemand commentaar op heeft

Wat zijn ze mooi, ze kleuren en durven
Er is niemand die ze voorschrijft
hoe ze moeten groeien, als de hemel ze maar water geeft

Lente, jij lief seizoen
Jij met je kriebels
je stemt de kou met gemak
aan de kant

Je laat ons buiten zijn
Alles is anders door jou
Je licht, je kunst, je wakkert ons aan
zelfs, al is er van alles aan de hand

Lieve lente,
We willen jouw energie
We weten wat het ons brengt
Een heerlijk seizoen vol activiteit

Dat zijn lentekriebels
Zomaar een jaarlijks gegeven
Laat de natuur het maar bepalen
als ongecompliceerde lentetijd